13/04/2013 tot 17/04/2013
De eerste week in Australië is een feit. We zijn helemaal ingeburgerd in het leven van familie Veerman omdat we straks een maand op hun drie kinderen gaan passen. De omgeving, de kerk, hun Australische familie en vrienden. We hebben al heel veel dingen gezien en veel wat mensen ontmoet. Ondertussen treffen we ook voorbereidingen voor onszelf. Om straks een jaar te reizen en werken in Australië moet nog heel wat geregeld worden.

Op zoek naar een camper in Australië

Zaterdag Camperdag. We plannen ´maar´ twee bezichtigingen zodat we nog tijd hebben om wat van Melbourne te zien. Dat gaat helaas niet door. We verkijken ons enorm op de afstanden. We zijn van 08:00 tot 21:00 onder de pannen en hebben slechts tien minuten gezeten om iets te drinken. Treinen, zitten, wachten, de hele dag door. Wat zij hier een trein noemen is hetzelfde als de metro in Nederland en dat schiet niet echt op. Maar …we made it!.

De eerste camper viel van ellende uit elkaar en de tweede aardig dus daarop we doen een bod. Van een camper in onze prijsklasse kan je ook niet veel verwachten. Bij terugkomst van onze wereldreis door Melbourne hebben Marjanne en Harry vrienden op bezoek. We drinken samen een borrel en spelen een kaartspel.

St.-Kilda-Melbourne

St. Kilda Melbourne

Oppassen-in-Melbourne

Oppassen in Melbourne

Een zondag in Melbourne

Zondag gaan we naar de kerk. Hier zijn we erg nieuwsgierig naar. Een Dutch Reformed Church met veel tweede generatie Nederlanders en Zuid Afrikanen. Bijna iedereen spreekt Nederlands of kan het wel verstaan. Van de preek heb ik niet veel meegekregen. Behoorlijk pittig in het Engels en zo vlug gesproken. Het ging over Habbakuk maar wat Habbakuk deed is een verrassing. De mensen in de kerk zijn erg gastvrij en willen graag even met ons praten.

Na de dienst drinken we koffie bij de Australische opa en oma van de familie. Daar wacht ons een gezellige huiskamer vol met familie, kinderen en Nederlands bezoek. Als klap op de vuurpijl krijgen we ook nog eens lekker Hollandse kroketten. Niet te zuinig! Zo´n berg kroketten hebben we nog nooit gezien. Mark verbreekt zijn record met ongeveer tien. Hij is de tel kwijtgeraakt. Het is net little Holland hier. We eten nog meer typisch Nederlandse dingen dan in Nederland. Chocolade vlokken, vruchtenhagel, appelstroop, gevulde speculaas, bloemkool met groentesausje etc. Alles is aanwezig en we worden goed verzorgd.

Walibi-voeren

Walibi voeren

Dierentuin en dagelijks leven

Met Madelon en Pascal gaan we naar Moonlite Sanctury, een dierentuin. Hier vind je lokale dieren zoals; de wombat, dingo, tasmanian devil, koala, kangoeroe, walibi, emoe, papegaaien. Superleuk! Mark heeft Walibi’s gevoerd en ik heb met een Koala geknuffeld. Ook zien we hoe een slang een rat gevoerd wordt.

Verder gaat het z´n gangetje in Langwarrin. Mark is met Pascal aan het skaten overdag en ik ben met Sophie en Madelon naar ´gems´ geweest. Een clubje van de kerk waarmee ze iedere week samenkomen. Ze zijn helemaal uniform-minded in Australië dus zelfs voor ‘gems’ dragen ze een uniform. Omdat er nieuwe meisjes lid worden is er een speciale avond en mogen ze een introducee meenemen. Ik ben de gelukkige. Het is erg leuk en ik heb veel gelachen. Donuthappen, blinddoek spelletjes, armbandjes maken. Een groot giechelend meiden spektakel.

Later op de avond zwaaien we Harry en Marjanne uit. De aankomende weken gaan we zelf oppassen in Melbourne.

Koala-knuffelen

Koala knuffelen

Oppassen in Melbourne met links rijden

Op dit moment hebben de kinderen nog vakantie maar morgen gaan ze weer naar school. We hebben er alle vertrouwen in. Een kwestie van goed plannen en veel halen en brengen. De afstanden zijn groot dus deze kunnen ze niet fietsen. Autorijden gaat gelukkig steeds beter. Vooral als het druk is rijd je zo met de stroom mee. Als het rustig is… niet altijd. 😉 Gisteren bijvoorbeeld nam ik op het kruispunt de binnenbocht. “HELP!!! Wat doe je nou?”, schreeuwt Madelon ineens van de achterbank. “Oeps!”, reed ik ineens aan de verkeerde kant van de weg. Terugrijden was geen optie want ik zag tegemoetkomende auto’s al naderen. Dan maar snel het stuur omdraaien en over de middenbern de andere weghelft op.

Zoals je hoort gaat het oppassen in Melbourne prima. Vanaf nu gaan we het ook alleen doen dus dat wordt leuk. Verder zijn we nog steeds op camperjacht. De eerste camper is het niet geworden. Deze week weer een paar bezichtigingen gepland. Hopelijk nu meer geluk.

To be continued….