26/03/2015 tot 9/04/2015 Inmiddels hebben we al de nodige kilometers op Myanmarese bodem afgelegd. Een wereld van verschil vergeleken met de rest van Zuidoost-Azië. Het is allemaal net iets minder ontwikkeld en toeristisch en dat is even wennen. Hoewel we van veel reizigers hoorden dat Myanmar het hoogtepunt van hun Zuidoost-Azië reis was ervaren wij dit nog niet zo. Om heel eerlijk te zijn vinden we Myanmar nog een beetje tegenvallen.

Visum voor Myanmar en grensovergang

In Bangkok vragen we het visum voor Myanmar aan. Bij de ambassade staan we voor een dichte deur vanwege Armed Forces Day. Dat hebben we weer lekker gepland. Met het weekend voor de boeg kunnen we pas maandag terecht. Dit betekent een aantal loze dagen in Bangkok. Althans dat denken we want ik word ziek en had me dus geen beter tijdstip kunnen wensen. Geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen.

Nadat we ons visum in ontvangst nemen vertrekken we naar de grensplaats Mae Sot in Thailand. We willen meteen de grens over naar Myawady in Myanmar maar we komen er net op tijd achter dat dit niet gaat lukken. De wegen in Myanmar zijn slecht en smal waardoor verkeer van beide zijden tegelijkertijd onmogelijk is. De ene dag kunnen mensen vanuit Myanmar richting de grens en de andere dag is het beurt voor de mensen vanaf de grens. Je moet het even weten.

De volgende morgen pakken we een tuktuk naar de grens. Het is druk maar er is niemand aanwezig bij de buitenlandbalie. Een lokale agent belt iemand en even later worden we geholpen. Eenmaal de grens over lopen we een compleet andere wereld binnen. Chaos! Toeterende auto’s, stoffige wegen, mannen in rokken, mensen met zelfgefabriceerde zonnebrand op het gezicht en een zwarte smoel van de betelnoten. We kijken elkaar aan en moeten even lachen.

Mark Myanmar Embassy Bangkok

Mark Myanmar Embassy Bangkok

Taxi naar Mawlamyine

Aan de grens komt er een rare man naar ons toe, “My friend! my friend!”, zegt hij tegen Mark en begint een heel relaas. We vinden hem een beetje irritant en zetten onze vraagtekens bij zijn vriendelijkheid. Later blijkt hij van goede dienst en voel ik me schuldig over mijn veel te vroege oordeel. Aan de grens is geen lokale bus of georganiseerd vervoer en de man helpt ons met het vinden van gepast vervoer. De meeste chauffeurs vragen een buitengewoon hoog bedrag maar hij onderhandeld en weet een schappelijke prijs te bedwingen. In de auto zit al een moeder met haar zoon en een jong meisje maar Mark kunnen er nog bij in. Mark wordt tussen een stapel tassen, tientallen dozen frisdrank en de andere passagiers geperst en ik mag voorin de auto zitten. Verschil moet er wezen. Ik moet erg wennen aan het feit dat ze rechts rijden en de voertuigen ook hun stuur rechts hebben. Dit maakt het inschatten van tegenliggers lastig en gevaarlijk. Als bijrijder heb je iedere keer het gevoel aangereden te worden aangezien ze continu proberen in te halen als er tegenliggers aankomen.

Op de kaart leek de afstand kort maar doordat de infrastructuur nogal wat te wensen over laat zitten we toch zeven uur in de auto. Dit terwijl de chauffeur het tempo er goed in heeft (lees: hij scheurt als een malle!). Door de hitte en het afdalen over bergweggetjes vol haarspeldbochten raken de remmen oververhit. We stoppen daarom onderweg een aantal keer bij een waterpomp om de auto te koelen. Het stoom blaast er letterlijk vanaf. Een bijzondere rit zullen we maar zeggen. Dankbaar en heelhuids bereiken we Mawlamyine.

View Kyaikthanlan Paya Mawlamyine

View Kyaikthanlan Paya Mawlamyine

Mawlamyine streetview

Mawlamyine streetview

Kyaikthanlan Paya

Kyaikthanlan Paya

Mawlamyine

Mawlamyine is een plaatsje in het zuiden van Myanmar en telt ongeveer 300.000 inwoners. Tussen 1826 en 1852 was Mawlamyine de hoofdstad van het Britse Birma en dit zie je terug in de koloniale architectuur. In de avond kijken we zonsondergang bij de Kyaikthanian Paya met een prachtig uitzicht over de stad. Verder moeten we erg wennen aan de hoge prijzen voor accommodatie. Een low-budget 2-persoonskamer kost minimaal 15 EUR per nacht terwijl dit in de rest van Azië zo’n 5 EUR is. Daarnaast is de kwaliteit erg bar. Maar ja… erg veel keuze is er niet.

Hpa-an

Vanuit Mawlamyine reizen we per boot naar Hpa-an. In Hpa-an zelf is niet veel te doen maar het stadje is vooral bekend om de karstbergen en grotten in de omgeving. Omdat wij zelf een jaar tussen het mooiste karstgebergte ter wereld hebben gewoond zijn wij niet meer zo snel onder de indruk. We slenteren over de lokale markt en beklimmen Hpan Pu Mountain voor een leuk stadsuitzicht. Af en toe weten we onszelf nog eens naar een restaurantje te verplaatsen om iets te eten maar dan houdt het wel op. Het is verschrikkelijk heet, zelfs van niets doen breekt het zweet ons aan alle kanten uit. s’ Middags doen we standaard een dutje omdat buiten zijn geen optie is.

Clock Tower Hpa-an

Clock Tower Hpa-an

Hpan Pu Mountain

Hpan Pu Mountain

Girl Market Hpa-an

Girl Market Hpa-an

Mt. Kyaiktiyo (Golden Rock)

Verder op de route noordwaarts ligt Mt. Kyaiktiyo met daarop de Golden Rock, (naast Shwedagon Paya) dé pelgrimsplaats voor Myamareze boeddhisten. In een overvolle met mensen beladen truck rijden we in een levensgevaarlijk tempo de berg op. De trucks rijden af en aan en we verbazen ons over de hoeveelheid mensen die de moeite nemen om een glimp op te vangen van deze gouden rots. Mark heeft de rots ook nog even mogen aanraken (life changing!). Voor vrouwen is dat verboden maar daarom heb ik er een mooie foto van kunnen maken.

Golden Rock Mt. Kyaiktiyo

Golden Rock Mt. Kyaiktiyo

Detail Pagoda Myanmar

Detail Pagoda Myanmar

Mark Shwedagon Paya Yangon

Mark Shwedagon Paya Yangon

Yangon

Yangon is de volgende bestemming. Sinds 2005 niet meer de hoofdstad maar nog steeds de grootste stad en het kloppend hart van Myanmar. Van s’ morgens vroeg tot ’s avonds laat is er van alles gaande. Veel verkeer, met voedselkraampjes gevulde straten en openlucht marktjes. We maken een mooie stadswandeling, zien veel Brits koloniale gebouwen en drinken mierzoete Indiase thee bij één van de vele theehuizen. Het is leuk om weer in een stad te zijn want daar gebeurt altijd zoveel. Maar oh… wat is het vies en vervuild.

De twee daaropvolgende dagen zie ik zoveel van de stad als de binnenkant van onze afthanse hotelkamer en dan met name het toilet. Ik heb iets verkeerds gedronken en ben er flink ziek van. Wat voel ik me ellendig. De onuitstaanbare hitte en de geuren van riool en spicy food die de hele dag ongevraagd je neus binnenwaaien. De laatste dagen gaat het beter en bezoeken we de onmisbare Shwedagon Paya. Waar je ook bent in Yangon, je ziet hem bijna overal. Het is één van de meest heilige plekken ter wereld voor boeddhisten. De stoepa is bijna 100 meter hoog en bevat meer dan 27 ton aan goud en duizenden diamanten en andere edelstenen. De legende is dat er acht haren van Boeddha geplaatst zijn in deze pagode.

Yangon Region Court

Yangon Region Court

Shwedagon Paya Yangon

Shwedagon Paya Yangon

Tea house Yangon

Tea house Yangon

Myanmar tot dusver

Omdat onze verwachtingen vrij hoog waren heeft Myanmar ons tot nu nog niet echt gegrepen. Naast dat de temperaturen ondragelijk zijn, ’s nachts 35 graden en overdag boven de 40, is het ernstig vervuild, arm en stort de boel van ellende in elkaar. De mensen hebben echt niets! Ook slapen we slecht door de hitte en is gezond eten lastig. Verder wordt het land gedomineerd door pagode’s die we eerlijk gezegd wel een beetje hebben gezien. Vandaag vertrekken we vol goede moed naar het noorden. It’s all about the journey zullen we maar zeggen.

To be continued…