Ik heb lang getwijfeld of ik er iets over wilde schrijven. Want als ik er over zou schrijven… wat dan? Zo’n pijnlijke en complexe situatie is helemaal niet in woorden te vangen. Maar als je mooie momenten deelt mag (en misschien wel moet) je ook minder mooie momenten delen. Dat is het leven.

Met geen pen valt te beschrijven hoe ik me de afgelopen 1.5 jaar heb gevoeld. Ik ben met beide benen op de grond gezet: zelfs echte liefde overwint niet alles. In deze gebroken wereld vol moeite, zorg, pijn en verdriet is het soms onmogelijk te zijn wie je bent of te doen wat je wilt. Maar wel hebben we een keuze in hoe we hiermee omgaan. Besluiten om te scheiden was een van de moeilijkste beslissingen ooit. Tranen van boosheid, onmacht en verdriet maar erg veel keuze was er niet. Gelukkig gaat dit intense verdriet hand in hand met oprechte dankbaarheid. Want wat heeft deze prachtige relatie mij veel moois gebracht. Het waren niet de makkelijkste jaren van mijn leven maar zeker de mooiste. Nog nooit heb ik zo’n allesoverheersende rust gevoeld, nog nooit heb ik me bij iemand zo thuis gevoeld en nog nooit heb ik zo f*cking veel van iemand gehouden. Er valt veel over de situatie te zeggen en ergens snap ik nog steeds niet wat er nu daadwerkelijk gebeurd is en hoe het zover heeft kunnen komen. Maar bovenal ben ik dankbaar voor het feit dat ik onvoorwaardelijke liefde heb mogen voelen en dat hij me een bewust en mooier mens heeft gemaakt. Dit houd ik vast en neem ik mee. Want zoals aan alle mooie dingen kwam ook aan deze fijne relatie een eind. Dat moment komt natuurlijk altijd onverwacht en ongelegen. Je voelt je even heel kwetsbaar en klein en beseft dat niets in dit leven vanzelfsprekend is. Maar wanneer vasthouden nog meer pijn doet dan loslaten moet je iemand laten gaan.

Het gekke is dat ik naast de leegte in mijn hart, me ergens ook een beetje bevrijd voel. Ik kreeg de moed om los te laten wat ik niet kon veranderen. Ik vertrouw op Hem en voor al dat moois geeft Hij vast iets mooiers terug.

voor-al-dat-moois-komt-vast-iets-mooiers-terug

You will forever be my always