10/08/2013 tot 24/08/2013
We hebben lastige weken achter de rug. Het gedoe op de boerderij van Mark en zijn loon waar we naar kunnen fluiten gooien flink wat roet in het eten. We willen er ook niet teveel bij stilstaan want dat is het niet waard en het lost niets op. We laten het los en spreken af niets meer te plannen. Dat heeft namelijk helemaal geen zin want het leven loopt toch altijd anders. Kort na dit besluit krijgen we ineens een vaste baan aangeboden. Zo zie je maar weer… Opeens ben je het boer en boerin in Australië

Een gevoel van onmacht

Na het hele gedoe met Dilgit moeten we even omschakelen en ons best doen positief te blijven. Lastig! Want onze gemaakt plannen vallen in het niet. Dit hoort ook bij reizen maar leuk is anders. Een groot gevoel van onmacht overheerst. Mark´s loon kunnen we vergeten. Dilgit vertikt het om te betalen en niemand kan wat doen. Door deze hele situatie zitten we vast in Innisfail. Onze laatste strohalm is Fair Work Australia, een organisatie die opkomt voor gedupeerde backpackers.

Het grappige is dat we voor vertrek veel van zulke verhalen gehoord hebben. Nooit hadden we verwacht dat we zelf het onderwerp zouden zijn. Zoals mijn leraar wiskunde vroeger altijd zei, “je bent de sjaak, het haasje en de pineut”. Nou inderdaad, we zijn het allemaal

Boer-en-boerin-in-Australië

Boer en boerin in Australië

Alles aanpakken

In de tussentijd pakken we al het werk wat we kunnen. Mark heeft wat boerderij- en steigerbouwwerk gedaan maar helaas niets blijvends. Ik heb een dagje stoelen geschrobd voor het plaatselijke cateringbedrijf en via de eigenaresse een baantje heb bij Leonore´s Coffee Lounge weten te bemachtigen. We zijn inmiddels van alle markten thuis.

Werken-in-Innisfail

Werken in Innisfail

BAM!!! Boer en boerin in Australië

En toen was het zondagavond 18 augustus. De manager van het hostel heeft de volgende dag werk voor ons. Maandagmorgen 06:00 stappen we weer de werkbus in. s´ Middags thuisgekomen vraagt Mark, “Hoe was je dag?”. “Helemaal goed, ik mag drie maanden blijven”, zeg ik. “Ja echt?”, zegt Mark, “Wat goed! Zal ik jou eens wat vertellen? Ik mag ook blijven!”. Onze dag kon dus niet meer stuk. Precies wat we nodig hadden, boer en boerin in Australië. Het allermooiste is dat we beide fulltime kunnen werken. Mark 6 dagen per week en ik 5 dagen per week. Mijn carrière als barista heeft dan precies 2 dagen geduurd.

We hebben deze week al hard gewerkt en zijn blij met ons werk op de suikerriet- en bananenboerderij. De boerderij waar Mark werkt (Mann) verbouwd 750ha suikerriet en 80ha bananen. De boerderij wordt gerund door een Indiase familie. Mijn boerderij wordt gerund door een Australische familie (Fedalto) en is iets kleiner. 450ha suikerriet en 40ha bananen.

Werken-in-Australië

Werken in Australië

Over de boerderij waar we werken

Mann is een grote en ontwikkelde boerderij. Zo prutserig Dilgit’s boerderij was zo georganiseerd is deze. Omdat Mark inmiddels ervaren is mag hij alles doen. Erg gaaf! Ik ben ook blij met mijn plekje want ik de enige vrouw ben en mag dus ook alles doen. Veel vrouwen staan alleen aan de lopende band en sorteren of pakken bananen maar ik mag ook mee het veld in. Omdat beide boerderijen ook suikerriet verbouwen doen we ook nog eens extra ervaring op en is ons werk afwisselender. Boer en boerin in Australië. Wie had dat gedacht. Ons wachten is beloond.

To be continued…