04/06/2013 tot 18/06/2013
Na een startweek vol regen begint het regenseizoen op z’n einde te lopen. De zon laat zich steeds vaker zien en het begint goed warm te worden. In Codge Lodge hebben we in tegenstelling tot veel anderen een eigen kamer. Erg relaxt! We hebben hem al helemaal ingericht met onze eigen spulletjes en beginnen ons aardig thuis te voelen. Mark doet nog steeds bananenwerk in Innisfail en ik wacht nog steeds geduldig.

Drie maanden bananenwerk in Innisfail

Als het meezit blijven we drie maanden in Innisfail. We willen ons 2e Working Holiday Visa (WHV) aanvragen want dit betekent nog een tweede jaar wonen, werken en reizen in Australie. Hiervoor moeten we wel eerst drie maanden bij dezelfde boer of 88 dagen oogstwerk op verschillende boerderijen aftekenen op ons 1e WHV, het visa waarop we nu in het land zijn. Het liefste zijn we hier meteen vanaf en daarom willen we met het bananenwerk in Innisfail die verplichte drie maanden afvinken.

Kamer-Codge-Lodge

Kamer Codge Lodge

Kamer-Codge-Lodge-Innisfail

Kamer Codge Lodge Innisfail

Mark en het bananenwerk in Innisfail

Mark werkt nog steeds op de bananenboerderij waar hij is gestart. Lange dagen en lange weken maar het gaat hem super goed af. Omdat we in een hostel slapen is het wel pittig. Veel geluidsoverlast (lees: slapeloze nachten) van backpackers die nog geen werk hebben. Harde muziek, veel drank en nachtelijke poolparty’s. Mochten wij nou net naast het zwembad slapen. Maar wij zijn hier om te werken dus we doen stug door. Voor mij is het saai en frustrerend om overdag thuis te zitten terwijl ik heel graag wil werken. Een schrale troost… alle dames zitten in hetzelfde schuitje. Geduldig wachten tot er een plekje vrijkomt. Ondertussen slijt ik mijn dagen met de was, schoonmaken, boodschappen, regeldingen en veel solliciteren.

Terug-na-dagje-bananenwerk-in-Innisfail

Terug na dagje bananenwerk in Innisfail

Joepie! Ik heb ook werk gevonden

Na stoïcijns door solliciteren heb ik ook beet. Een baantje als serveerster en keukenhulp in een motel. Het is maar voor een paar avonden per week maar beter iets dan niets. Daarnaast heb ik de laatste dagen ook af en toe dagjeswerk gedaan via het hostel. Passievrucht plukken, hout hakken, folders vouwen en rondbrengen etc. Ik voel me net weer een student met al die vreselijk (leuk)e bijbaantjes.

Milla-Milla-Falls

Milla Milla Falls

Tijd voor ontspanning

Afgelopen weekend was Mark vrij en hebben we de Mamu Tropical Skywalk gedaan. Een wandeling door de boomtoppen. Daarna zijn we naar Milla Milla gereden. Een buurstadje welke bekend staat om haar watervallen. Heel erg fijn om weer een ontspannen dagje samen te zijn en met iets anders bezig te zijn dan werk (zoeken). Sinds Mark overdag werkt en ik de avonden zien we elkaar een stuk minder. Maar dat gaat prima. We zijn aan het werken en overleven en zorgen goed voor elkaar.

To be continued…