Ik heb lang getwijfeld of ik er iets over wilde schrijven. Want als ik er over zou schrijven… wat dan? Zo’n pijnlijke en complexe situatie is helemaal niet in woorden te vangen. Maar als je mooie momenten deelt mag (en misschien wel moet) je ook minder mooie momenten delen. Dat is het leven.
Met geen pen valt te beschrijven hoe ik me de afgelopen 1.5 jaar heb gevoeld. Ik ben met beide benen op de grond gezet: zelfs echte liefde overwint niet alles. In deze gebroken wereld vol moeite, zorg, pijn en verdriet is het soms onmogelijk te zijn wie je bent of te doen wat je wilt. Maar wel hebben we een keuze in hoe we hiermee omgaan. Besluiten om te scheiden was een van de moeilijkste beslissingen ooit. Tranen van boosheid, onmacht en verdriet maar erg veel keuze was er niet. Gelukkig gaat dit intense verdriet hand in hand met oprechte dankbaarheid. Want wat heeft deze prachtige relatie mij veel moois gebracht. Het waren niet de makkelijkste jaren van mijn leven maar zeker de mooiste. Nog nooit heb ik zo’n allesoverheersende rust gevoeld, nog nooit heb ik me bij iemand zo thuis gevoeld en nog nooit heb ik zo f*cking veel van iemand gehouden. Er valt veel over de situatie te zeggen en ergens snap ik nog steeds niet wat er nu daadwerkelijk gebeurd is en hoe het zover heeft kunnen komen. Maar bovenal ben ik dankbaar voor het feit dat ik onvoorwaardelijke liefde heb mogen voelen en dat hij me een bewust en mooier mens heeft gemaakt. Dit houd ik vast en neem ik mee. Want zoals aan alle mooie dingen kwam ook aan deze fijne relatie een eind. Dat moment komt natuurlijk altijd onverwacht en ongelegen. Je voelt je even heel kwetsbaar en klein en beseft dat niets in dit leven vanzelfsprekend is. Maar wanneer vasthouden nog meer pijn doet dan loslaten moet je iemand laten gaan.
Het gekke is dat ik naast de leegte in mijn hart, me ergens ook een beetje bevrijd voel. Ik kreeg de moed om los te laten wat ik niet kon veranderen. Ik vertrouw op Hem en voor al dat moois geeft Hij vast iets mooiers terug.
Hoi Paula,
Wat spijtig om te lezen dat het niet is geworden wat je in je dromen had verwacht. Wel mooi dat hij je toch de mooiste tijd van je leven heeft gegeven en je hem er dankbaar voor bent.
Misschien heeft het zo moeten zijn om je naar de volgende stap(pen) in je leven te brengen?
Eerlijk gezegd had ik een jaar geleden al het vermoeden dat jullie uit elkaar aan het groeien waren. Zo lang en ver van elkaar wonen en werken kan daar toe leiden. Je leert allebei nieuwe en interessante mensen kennen.
Ik wens je heel veel succes in je ontwikkeling. En als het weer eens tijd is voor een fotoshoot en bijkletsen, hoor ik het graag 🙂
Groetjes, Gerard
Hi Gerard,
Ja het is zeker spijtig. En waarschijnlijk het gevolg van de keuzes die we zelf gemaakt hebben. Ik vind het mooi dat je zegt dat dit mij naar de volgende stap in het leven brengt. Zo zie ik dat ook. Alles gebeurt met een reden, alleen zien we die zelf soms nog niet. Fotoshoot lijkt me erg gezellig! Is ook alweer een jaar geleden he!? Dat zouden we ieder jaar doen toch? 🙂
Liefs
Heftig Paula! Maar ook hier kom je weer doorheen! Misschien nu nog te vroeg, maar tijd heelt ook deze wond weer!
Wel heel mooi om te lezen dat dit je mooiste jaren zijn geweest! Die herinneringen zullen altijd bij je blijven!
Het komt goed lieve Paula!
We wensen je kracht, sterkte en rust toe.
Liefs Jeff en Thom
Hi Jeff en Thom,
Dankjewel voor je lieve berichtje. Doet me goed! <3
X
Wauw Paula, bedankt dat je dit deelt met ons. Vind ik dapper en knap hoe je erin staat!
x
Hi Jolanda,
Bedankt voor je lieve berichtje.
Liefs
Wat naar om te lezen dat je zo’n moeilijke tijd hebt doorgemaakt. En ook nu zal het vast niet makkelijk zijn. Heel veel sterkte!
Hi Yvonne,
Dankjewel. 🙂
Liefs