29/10/2013 tot 23/11/2013
We zijn nog maar een paar weken verder maar er is alweer veel veranderd. Allereerst goed nieuws want ons Working Holiday Visum is afgetekend en hier hebben we hard voor gewerkt. Minder leuk nieuws is dat mijn leukste collega is ontslagen en niet veel later ook ik zelf. Gelukkig kan ik dezelfde dag alweer ergens anders aan de slag. Ook Mark werkt alweer op een andere boerderij. Het gaat dus goed met ons!
Voor je rechten opkomen
Mijn lieve collega Anouk is ontslagen. Zogenaamd omdat ze niet goed functioneert. Erg jammer! Lang heb ik niet kunnen treuren week later ben ik zelf aan de beurt. Niet omdat ik niet functioneer maar omdat ik vraag om mijn superannuation. Superannuation is 9% van je loon bedoeld voor pensioenopbouw. Hier heeft iedereen recht op en dit hoort je werkgever te betalen. Wanneer ik er om vraag gaat er een knop op bij de boer. Ik mag meteen naar huis. Die week erop mag ik nog èèn dag komen werken, dat zou namelijk mijn laatste officiële werkdag zijn voor het visum. In principe had ik niet de intentie om meteen te stoppen na het aftekenen van mijn visum maar dit wordt nu anders voor mij bepaald.
Working Holiday Visum is afgetekend
Maandagmorgen sta ik fris en fruitig op de boerderij, klaar om aan de slag te gaan. Zegt de boer, “Sorry, ik heb je niet meer nodig vandaag”. Grrr, wat en vervelende vent dat wist hij ook wel van tevoren. Hij wil me gewoon een hak zetten. Hij heeft al mijn overuren van voorgaande weken op deze week geschreven en stuurt me daarna weg. Helaas loop ik hierdoor behoorlijk wat extra betaalde belasting mis. Ik kan niet veel anders dan mijn handtekening zetten en opzich blij zijn met het feit dat hij mijn visum aftekent. Eerst baal ik enorm maar kort daarna overwint het gevoel van opluchting. Mijn Working Holiday Visum is afgetekend èn hoef nooit meer terug naar die vervelende boer.
Hop hop op naar mijn nieuwe job
Diezelfde middag kan ik nog aan het werk op de boerderij van een bevriend Engels stelletjes uit het hostel. Het is even afwachten voor hoe lang maar ik heb gelukkig nog geen dag zonder werk gezeten. Waar een deurtje dichtgaat, gaat er ook eentje open!
De boerderij waar ik nu werk is leuk. Ze verbouwen Lady Fingers en Monkey’s maar ook andere bananensoorten. Eigenlijk alles behalve de reguliere Cavendish (welke wij als banaan kennen). Het is allemaal veel exclusiever. Minder productiewerk en meer liefde voor de banaan. De boerderij is professioneel, er hangt een gemoedelijke sfeer en de boer en collega’s zijn gezellig. Ik ga weer met een glimlach naar m’n werk.
Laatste werkdag voor Mark
Mark heeft zijn laatste werkdag gehad. Hij vond het moeilijk om te zeggen dat hij wegging maar hij doet het toch. Hij heeft nog geen ander werk maar hij was zo klaar met z’n boer. Met zijn ervaring kan hij waarschijnlijk zo weer ergens aan de slag.
Nadat hij vertelde de boerderij te verlaten vragen zijn collega’s herhaaldelijk of ze vrienden voor het leven blijven. (Iets Indisch? Zoiets zouden wij nooit vragen.) Ze vragen hem of hij hen nog zal herinneren over 25 jaar als ze elkaar zouden zien, bellen of tegenkomen. Marks baas zegt zelfs, “Je bent een goed mens en een goede werknemer. Wanneer je ooit nog eens een baan nodig hebt of een dag vrij bent, dan ben je altijd welkom!”. In de pocket dacht ik zo. Voor mij geen nieuws. Als er iemand hardwerkend en toegewijd is dan is het Mark!
Nieuwe toekomstplannen
Om te vieren dat ons Working Holdiay Visum is afgetekend drinken we een cidertje. De kans dat ik mijn 2e visum niet krijg is groot. Je mag maximaal 30 jaar oud zijn als je deze aanvraagt. Ik had graag 30 willen zijn maar helaas ben ik het niet meer. Hiervoor moeten we dus nog iets anders verzinnen. Maximaal 20 uren werken op een studievisum, zwart werken op een toeristenvisum of compleet iets anders. We nemen de mogelijkheden door.
Afgelopen week hebben we een sollicitatiegesprek gehad met mensen uit China voor het runnen van de Giggling Tree guesthouse. We zijn hiermee al een paar jaar mee bezig en dit lijkt ons te gek. Wanneer de uitslag binnen is gaan we naar China (fingers crossed!!!) of verdere plannen voor Australië uitstippelen.
Gekke buurman
Een grappig verhaal over onze Australische buurman (60+). Deze vreemde vogel leeft ook in het hostel maar niemand weet wat hij er eigenlijk doet. Zelf denkt hij dat hij nachtwaker is (lees: nachtbraker). Hij loopt rond te spoken wanneer iedereen op bed ligt. Je kan hem goed volgen want ondertussen zucht, blaast, kreunt, steunt èn boert hij onophoudelijk. Heel erg smerig. Mark irriteert zich helemaal mateloos aan die gast want je hoort hem zelfs door de muren heen blazen en boeren. Zijn kamer is een zwijnenstal en we gokken dat hij een psychische aandoening heeft. Om een lang verhaal kort te maken. Wij waren al enige tijdje spullen kwijt. Schoenen, drinkbeker, post etc. Het werd steeds meer. Wat blijkt… heeft hij al onze spullen in zijn kast opgeborgen! Wat betreft de post zegt hij, “Ja maar die enveloppen lagen daar maar ongeopend”. Mark zegt, “Al open ik ze niet in 10 jaar, het is mijn post”. Hoe dan ook onze spullen zijn weer terecht maar onze deur… die gaat preventief op slot.
To be continued…