26/05/2013 tot 03/06/2013
Na een uiterst voorzichtige rit bergafwaarts bereiken we Cairns laat in de avond. Een steile weg vol haarspeldbochten rijd je niet vol vertrouwen wanneer diezelfde middag je remmen het spontaan hebben begeven. Medeweggebruikers kunnen ons wel vermoorden. Niet zo verwonderlijk aangezien we 20km per uur rijden op een weg waar je niet mag inhalen. We hebben heel wat middelvingers gezien. 😉 In Cairns eten we ons gestresste ritje weg bij de KFC waar we ook overnachten.
Werk vinden in Cairns
In alle vroegte rijden we naar een camping zodat we er de hele dag van kunnen genieten. Eindelijk weer een warme douche en schone lakens. ‘s Middags lopen we naar het centrum. We vergissen ons weer op de afstand (lees: we leren het ook nooit!). Vier kilometer is ver op slippers. We verkennen de binnenstad en gaan op banenjacht want we willen snel werk vinden in Cairns. Een dame bij Happy Travels zegt, “Maandag is er een presentatie waar je je kan inschrijven”. Zo gezegd, zo gedaan. Staan we daar maandag met nog 100 andere backpackers! We kijken elkaar aan, “Zou dit iedere dag zo gaan?” Dat ziet er niet veelbelovend uit.
Chillen bij Cairns Esplanade
Na een nachtje op de camping besluiten we ons plekje te verruilen voor een parkeerplaats aan zee. Dit is goedkoper en we hebben toch alles om te overleven. Het internet op de camping is vreselijk traag dus daarom hoeven we het ook niet te doen. Daarnaast heeft Cairns een openbaar zwembad (Esplanade) met douches en toiletten waar we gebruik van kunnen maken. Omdat Cairns geen strand heeft fungeert Cairns Esplanade als het centrale punt van verkoeling. Midden in de stad aan de rand van de zee. Heel gaaf! Je ziet veel lokale families met kinderen maar ook de backpackers vind je er.
Teveel vissen in dezelfde vijver
De dagen in Cairns staan in het teken van werk zoeken, wachten, mailen, bellen en ijskoffie. We hebben een leuke koffiebar gevonden en vanuit daar houden we kantoor. Ondertussen regent het veel. Het regenseizoen is bijna afgelopen maar we merken het nog goed. Temperaturen liggen wel rond de 26 graden dus het is allemaal niet zo erg. ‘s Avonds is het zelfs gezellig wanneer de regen op het dak tikt en we in bed liggen films te kijken.
Na zes dagen komen we nog steeds geen stap verder. Werk vinden Cairns lijkt onmogelijk. Er zwemmen teveel vissen in dezelfde vijver dus we moeten iets anders verzinnen. We besluiten naar Innisfail te rijden, een uurtje ten zuiden van Cairns. We willen de massa ontlopen en volgens de oogstkalender oogsten ze in Innisfail het hele jaar bananen.
Werken in Innisfail
In Innisfail schrijven we ons is bij Codge Lodge, een werkhostel. Dit betekent dat je in het hostel moet verblijven maar de manager regelt dan werk voor je. Een leuk initiatief maar we vragen ons af in hoeverre dit echt werkt. Hoelang moeten we wachten voordat we werk krijgen? En is er uberhaupt werk? Willen we zoveel kosten maken door verplicht in het hostel te overnachten? We horen al spookverhalen van mensen die vijf weken moesten wachten.
In goed overleg besluiten we het toch te doen. We voelen dat we iets dichter op het vuur zitten en nemen het risico. Ze geven meteen aan dat er voor mannen meer werk is dan voor vrouwen. Laten we dus hopen dat er in de toekomst werk voor ons beide is. Vanaf heden is het hielenlikken en kontekruipen officieel begonnen. Werk vinden in Innisfail blijkt voorspoediger te verlopen dan werk vinden in Cairns. Mark heeft beet! Vanaf vandaag is Mark een heuse bananenplukker.
To be continued…