24/01/2015 tot 01/02/2015 Optimistisch, onwetend en lichtelijk onwennig beginnen we in februari 2014 aan ons Giggling Tree avontuur. Nu, een jaar later, doen we een terugblik op een tijd waarin er veel is gebeurd. Wat hebben we veel geleerd maar wat zijn we onszelf ook tegengekomen.
Terugblik op een bijzondere start
We denken nog vaak terug aan het moment waarop we hoorden dat we de baan kregen. We zien de e-mail maar durven hem bijna niet te openen. Voorzichtig wagen we een poging en lezen…, “Wij denken dat jullie elkaar goed aanvullen en willen jullie daarom uitnodigen om Giggling Tree Guesthouse dit jaar te managen”. We kijken elkaar aan en beginnen uitbundig te gillen. Zulk goed nieuws hebben we in tijden niet gehoord! En Mark heb ik mijn leven lang nog nooit zo uitgelaten en enthousiast gezien. Eindelijk kunnen we onze bananencarrière in Australië vaarwel zeggen. Een nieuw avontuur staat klaar.
Chinezen zijn geen Nederlanders
Vol goede moed beginnen we aan deze fantastisch baan. Maar met onze oh-zo-Nederlandse werkmentaliteit stuiten we al snel op weerstand van de Chinezen. Met een hoop frustratie aan onze kant tot gevolg. Waarom doe je dit niet zo? Zo gaat het toch veel sneller? Is dit niet veel handiger? Wij Nederlanders zijn direct, staan ongevraagd met onze mening klaar en weten het altijd beter. Efficiënt werken, verbetering en vernieuwing is ons met de paplepel ingegoten. Het is onze cultuur en het wordt van ons verwacht. Op je werk word je soms zelfs afgerekend op het aantal verbetervoorstellen dat je indient. Chinezen, daarentegen, denken niet vooruit, tonen weinig initiatief en aan efficiënt werken doen ze niet. Dat is ook helemaal niet nodig want hoe houd je anders een miljard mensen aan het werk. Hoe dan ook… Chinezen zijn geen Nederlanders. Dat was even wennen!
Hoofdrol in een sprookje
We hebben veel mooie tijden gekend in China. We zijn warm ontvangen in een liefdevol nest. Er is goed voor ons gezorgd. We zijn in de watten gelegd. We mochten alle leuke activiteiten doen die er zijn. We hebben een jaar lang niet hoeven koken en mogen genieten van de overheerlijke en smaakvolle Chinese keuken. We hadden fijne en vriendelijke collega’s. We mochten in een van de meest sprookjesachtige landschappen op aarde wonen en hadden de mogelijkheid om het land en de cultuur van dichtbij te ontdekken. Dat is toch een sprookje. En ook nog eens eentje waarin wij de hoofdrol mochten spelen.
Jezelf tegenkomen
Uiteraard zit er ook een keerzijde aan het verhaal. Naast dat we makkelijk 100 uur per week werkten in het hoogseizoen en dit het nodige slaaptekort en stress met zich meebrengt, komen we onszelf ook behoorlijk tegen. Door onszelf tegen een andere achtergrond te houden zien we ineens dingen waarvan we ons nooit bewust waren. Dingen die leuk zijn, maar ook dingen die helemaal niet zo leuk zijn of waar we helemaal niet zo goed in blijken te zijn. Dat is confronterend en dat doet zeer.
Leren doe je buiten je comfort zone
Ik heb behoorlijk wat tijd voor mezelf nodig en in het hoogseizoen was die tijd er gewoon niet. Ik bevond me dus continu buiten mijn comfort zone. Op dat moment voelde dat niet helemaal niet prettig maar achteraf kijk ik er met trots op terug. Je krijgt alleen nieuwe inzichten en je kan alleen veranderen en groeien wanneer je soms ook buiten je comfort zone treedt. Die persoonlijke ontwikkeling en groei maken het leven interessant. En juist deze ervaringen zijn van waarde en helpen je verder in het leven.
Rugzak vol nieuwe ervaringen
Op dit moment kunnen we natuurlijk nog niet precies aangeven wat we hebben geleerd. Zulke inzichten komen altijd later. In een nieuwe omgeving met weer een andere achtergrond. Dát we wat geleerd hebben is een feit. China heeft ons veel nieuwe inzichten gegeven. We hebben hard gewerkt en dit is ook gewaardeerd. De week voor ons vertrek horen we dat we TripAdvisor 2015 Travellers’ Choice Winner zijn en zelfs 2e in heel China. De beste prestatie tot nu toe. Dat geeft een goed gevoel. Daar doen we het voor!
De laatste week in Giggling Tree is relaxt. We hotpotten nagenoeg elke dag, iedereen is ontspannen en er is voldoende tijd om alles netjes achter te laten. Maar vandaag is het zover… We trekken de poorten van Giggling Tree achter ons dicht. We knopen onze rugzak weer op. Gevuld met nieuwe ideeën en ervaringen. Een nieuw hoofdstuk van onze wereldreis breekt aan. Een onbeschreven blad ligt klaar om ingekleurd te worden, binnen maar vooral buiten de lijntjes. Want het échte leven begint waar je comfort zone eindigt.
To be continued…